ପ୍ରିୟା

ପ୍ରଭୁକଲ୍ୟାଣ ମହାପାତ୍ର, ଭୁବନେଶ୍ୱର, ୧୭ ଡିସେମ୍ବର ୨୦୨୪

ଆକାଶର ବୁକୁ ଚି଼ରି
ସୁରୁଜ ଆସୁଛି ଉଇଁ,
ଆଲୁଅର ମୁରୁଜରେ
ଧରାକୁ ଧୋଇବା ପାଇଁ ||୧||

ପକ୍ଷୀଙ୍କର କଳରବ
ନିଦକୁ ଦିଏ ହଜାଇ
କୋଇଲିର କୁହୁ ତାନ
ହୃଦୟେ ପ୍ରେମ ଭରଇ ||୨||

ଗାଁଆ ଦାଣ୍ଡେ ଗୋରୁ ପଲ
ରାସ୍ତାରେ ଧୂଳି ଉଡ଼ାଇ
ନିର୍ବିକାରେ ଚାଲୁଥିବେ
ଉଦର ଭରିବା ପାଇଁ ||୩||

ସିନ୍ଦୁରା ଫାଟିବା ପରେ
ବିଲ ମୁହାଁ ଚାଷୀ ଭାଈ
ଲଙ୍ଗଳ ଜୋତିକି ସିଏ
ଚଷୁ ଥିବ ଗୀତ ଗାଇ ||୪||

ଅଳସ ତନୁକୁ ପ୍ରିୟା
ଶେଯରେ ଲୋଟାଇ ଦେଇ
ସପନରେ ଭିଜୁ ଥିବ
ପ୍ରଜାପତି ରୂପ ନେଇ ||୫||

ତା’ ମନର ଉପବନେ
ଫୁଲରୁ ଫୁଲକୁ ଡେଇଁ
ଘୁରି ବୁଲୁଥିବ ସିଏ
ଉଲ୍ଲସିତ ମନନେଇ ||୬||

ମିଳନର ମଧୁଶଯ୍ୟା
ନିରବେ ରଚିବା ପାଇଁ
ପ୍ରଣୟ ପିପାସୀ ପ୍ରିୟା
ରହିଥିବ ମୋତେ ଚାହିଁ ||୭||