ମରଣ ତ ଦିନେ ବାହୁଡ଼ି ଯିବ ଗୋ

ମରଣ ତ ଦିନେ ବାହୁଡ଼ି ଯିବ ଗୋ
ତୁମରି ପ୍ରଣୟ ପାଇଁ
ମୁଁ ମରି ପାରିବି ନାହିଁ
ତୁମରି ପ୍ରଣୟ ମୁକୁତା ମାଳାଟି
ମୋ ସହିତ ଥିବ ରହି ।

ତୁମରି ମନର ନୀଳ ଆକାଶରେ
ଅଲିଭା ତାରାଟି ମୁହିଁ
ମରିଗଲା ପରେ ସେମିତି ସେ ତାରା
ଚିରକାଳ ଥିବ ରହି
ମରଣ ତ ଦିନେ ବାହୁଡ଼ି ଯିବ ଗୋ
ମୁଁ ମରି ପାରିବି ନାହିଁ ।

ଭଲ ପାଇବାର ଦୀପଟିକୁ ଆଜି
ଜଳାଇ ରଖୁବା ପାଇଁ
ତମ ମନେ ଦେଖ ଝଟକୁଛି ମୁହିଁ
ପ୍ରଥମ ପ୍ରଣୟ ହୋଇ ।