ଅପେକ୍ଷା ଗୋଟେ ସମୟକୁ

ସସ୍ମିତା ପଣ୍ଡା, କଟକ, ୨୦ ଅପ୍ରେଲ ୨୦୨୩

ଜହ୍ନ ଉତାରିଦେଲା
ତା ଦେହରୁ ସବୁ କଳଙ୍କ
ମୋ ଦେହକୁ ।
ଚାହିଁଲି ସମୟକୁ…..
ହେଲେ, କିଛି କହି ପାରିଲିନି ।।

ଆକାଶ ତା ନୀଳପଣକୁ ଲୁଚାଇ
ଛାଇଦେଲା କଳା ବାଦଲ
କହିବାକୁ ଅନେକ ଥିଲା
ଚାହିଁଲି ସମୟକୁ…..
କହିବାକୁ ଉଚିତ ନମଣି ।।

ରାତି ଆଣିଦେଲା ଅମାବାସ୍ୟା
ମୁଁ ବତୁରି ଉଠିଲି
ନିରୋଳା ଅନ୍ଧାର
ଜମାଟ ବାନ୍ଧିଲା ଚାରିପାଖ
କୁହୁଳି ଉଠିଲା ଗମ୍ଭୀରତା
ଚାହିଁଲି ସମୟକୁ…..
ଆଉ ନିଶ୍ଚଳତାକୁ ନିଜର କଲି ।।

ଆଖି ଭିତରେ ଅଜାଡ଼ି ହେଲା ସମୁଦ୍ର
ଲୁଣିପାଣିରେ
ଭଉଁରୀ ପଡ଼ିଲା
ଗାଲ ଠାରୁ ଓଠ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ
ଖୁବ୍ ପହଁରିଲି
ଚାହିଁଲି ସମୟକୁ…..
ଆଉ ଏକା ନିଃଶ୍ବାସରେ ଢୋକି ନେଲି
ସେ ମିଠା ଜହରକୁ ।।

ସବୁ କଳଙ୍କକୁ…..
ଆପଣାର କରିନେଲି
ଛାତିରେ ସବୁ ଆଉଜାଇ
ଦେଖୁଥିଲି ଦୂର ଦିଗନ୍ତ ରୁ ଧୁଆଁ ଉଠିଛି
କଣ୍ଟ ଦେଇଥିବା ପାପୁଲି ରେଖା
ପରଖିଲା ଜୀବନ
ଚାହିଁଲି ସମୟକୁ…..
ଭାବିଲି ଅନେକ ଟିକେ ହସିଲି ।।

ସମୟ କହିଲା…..
ଛାଡ଼ି ଦିଅ ସେମାନଙ୍କୁ
ରହିଥାନ୍ତୁ ସେମାନେ
ତାଙ୍କ ପାରିଲା ପଣିଆ ପାଖରେ
ବାଣ୍ଟି ହେଉ ଅନ୍ଧାର
ଯେତେ ଇଛା ସେତେ
କିଛି କହିବାର ନାହିଁ
ନିର୍ଲଜ ଅନ୍ଧାର
ଜାଣିପାରିଲାନି କେମିତି
ସୁର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପ୍ରଖରତାହିଁ
ଭେଦକରେ ବାରମ୍ବାର
ତା’ କୁଟିଳତାକୁ…..
ସିନ୍ଦୁରା ଫାଟୁଛି ଅପେକ୍ଷା କର
ତୁମେହିଁ ଦେଖିବ……….।।